Tags : โรคฉี่หนู

การป้องกันโรคฉี่หนู ในช่วงฤดูฝนที่มักมีน้ำท่วมขัง เป็นระยะที่มีการระบาดของโรคเลปโตสไปโรซิสหรือโรคฉี่หนูได้ง่ายมาก ดังนั้นเราจึงควบคุมดูแล และป้องกันโรคฉี่หนูด้วยการปฏิบัติตัวตามนี้ค่ะ 1. กำจัดหนูในบริเวณที่อยู่อาศัย บ้านพัก สถานที่ทำงาน ร้านอาหาร ตลาด สถานที่ท่องเที่ยว ทุกที่ที่ต้องมีคนเข้าไปใช้งาน 2. ไม่ควรทานอาหารค้างคืนที่เก็บไม่มิดชิด เพราะอาจมีหนูมากินก็ได้ 3. หากต้องทำงานลุยน้ำ ลุยโคลนหรือต้องเกี่ยวข้องกับสัตว์ที่เป็นพาหะ ควรสวมถุงมือยาง รองเท้าบู้ตให้มิดชิด และอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายด้วยสบู่ให้หมดจดหลังจากเสร็จงาน 4. ไม่ควรลงไปเล่นน้ำหรือว่ายน้ำในแหล่งที่อาจมีเชื้อโรคปนเปื้อน เช่น แหล่งน้ำกินของวัว ควาย หมู ทั้งหลาย และควรดูแลเด็ก

เดินลุยน้ำช่วงหน้าฝน ระวังโรคฉี่หนู ในหน้าฝนของทุกปีนั้น นอกจากโรคไข้หวัด ไข้หวัดใหญ่ ไข้เลือดออกทั้งหลายแล้ว โรคที่ควรระวังอีกโรคหนึ่งก็คือ โรคฉี่หนู หรือ เลปโตสไปโรสิส นั่นเอง เป็นโรคที่ติดต่อจากสัตว์มาสู่คนได้ โดยสัตว์ที่เป็นพาหะพบได้บ่อยก็คือหนูทุกชนิด โดยเชื้อโรคจะมาจากปัสสาวะของหนู แต่ก็สามารถพบได้ในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดอื่นด้วยเช่น หมู วัว ควาย ม้า แกะ แพะ นก กระรอก หมา แมว ฯลฯ เมื่อสัตว์ที่มีเชื้อเหล่านี้ฉี่ลงในแหล่งน้ำที่เราไปเหยียบย่ำเข้า เชื้อโรคก็จะเข้าสู่ร่างกายผ่านทางผิวหนังที่มีบาดแผลหรือเยื่อบุอ่อน ๆ หรือจากการกินน้ำที่มีเชื้อปนเปื้อน

5 กลุ่มโรคที่มาพร้อมกับฤดูฝน เพราะในหน้าฝนมีอุณหภูมิที่เริ่มเย็นลง กับมีความชื้นในอากาศที่สูงขึ้น ด้วยการเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศเช่นนี้ ทำให้มีหลายโรคที่ระบาดขึ้นได้ง่ายและรวดเร็ว ซึ่งโรคดังกล่าวก็ได้แก่ 5 กลุ่มโรคต่อไปนี้ทำควรป้องกันการติดต่อมากเป็นพิเศษ 1. กลุ่มโรคทางเดินอาหาร ทั้งท้องร่วง ไทรอยด์ บิด อาหารเป็นพิษ เกิดจากการทานอาหารที่มีเชื้อโรคในระบบทางเดินอาหาร ผู้ป่วยจะมีอาการท้องเสีย ถ่ายเหลวเป็นน้ำ อาจมีไข้และปวดบิดในท้อง หากติดเชื้อบิดก็อาจถ่ายเป็นมูกหรือมีเลือดปนออกมากับอุจจาระได้ จึงควรระวังการทานอาหารมากเป็นพิเศษ ควรทานอาหารที่สุกใหม่ ๆ และใช้ช้อนกลางด้วย 2. กลุ่มโรคติดเชื้อทางเยื่อบุผิวหนังหรือบาดแผล ที่พบได้บ่อยก็โรคฉี่หนู อาการจะมีไข้สูง ปวดหัวมาก มักปวดกล้ามเนื้อบริเวณน่องและโคนขาอย่างรนแรง

การป้องกันโรคฉี่หนู และโรคตาแดง และโรคผิวหนังในช่วงที่มีน้ำท่วม โรคที่มักจะระบาดบ่อย ๆ เวลาน้ำท่วมได้แก่ โรคตาแดง โรคฉี่หนู และโรคผิวหนัง โรคฉี่หนูจะมีอาการไข้สูง ปวดหัว เบื่ออาหาร ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อน่อง ตาแดง ตาเหลืองได้ ควรหลีกเลี่ยงการแช่น้ำ ลุยย่ำน้ำโคลนโดยไม่จำเป็น แต่หากหลีกเลี่ยงไม่ได้ควรสวมรองเท้าบู้ทยางกันน้ำ ยิ่งโดยเฉพาะผู้ที่มีบาดแผลแล้วยิ่งควรระวัง ไม่ควรแช่น้ำนาน ๆ เมื่อขึ้นจากน้ำควรรีบชำระล้างร่างกายให้สะอาดแล้วซับให้แห้ง ทานอาหารในภาชนะที่ปิดมิดชิด เก็บขยะทั้งหมดใส่ถุงพลาสติกและถังขยะที่ปิดมิดชิด ไม่ให้เป็นแหล่งอาหารของหนูได้ และควรดูแลที่พักอาศัยให้ปราศจากหนูด้วย ส่วนโรคตาแดง หรือเยื่อตาขาวอักเสบจากเชื้อไว้รัสนั้น จะมีอาการระคายเคืองตา ปวดตา

ชาวสวนชาวไร่ระวังโรคฉี่หนูในฤดูฝน ในหน้าฝนที่มีน้ำขังเฉอะแฉะ และในนาข้าวในไร่สวนต่าง ๆ นั้น เป็นช่วงเวลาที่มีความเสี่ยงต่อเชื้อโรคฉี่หนูมาก เพราะเชื้อจะแฝงตัวอยู่ตามแหล่งน้ำขังต่าง ๆ พบได้ตั้งแต่ในช่วงฤดูฝนจนถึงต้นฤดูหนาว ผู้ที่มีโอกาสติดเชื้อก็คือผู้ที่เหยียบย่ำหรือทำงานอยู่ในแหล่งน้ำขัง รวมทั้งชาวสวน ชาวไร่ ชาวนา คนเลี้ยงสัตว์ คนขุดลอกคลองบึง หรือเด็ก ๆ ที่ชอบกระโดดน้ำเล่นตามแหล่งน้ำธรรมชาติด้วย เชื้อฉี่หนู หรือเชื้อเลปโตสไปโรซิสนั้นจะอาศัยอยู่บริเวณท่อไตของสัตว์กัดแทก จำพวก หนู กระรอก และสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดอื่น ๆ โดยพบว่าหนูทุกชนิดเป็นตัวแพร่เชื้อที่สำคัญ ซึ่งเชื้อจะถูกขับออกมากับปัสสาวะของสัตว์และปนเปื้อนตามแหล่งน้ำ พื้นดินแฉะทั่วไป เชื้อโรคนี้สามารถแทรกซึมเข้าสู่ร่างกายทางบาดแผล หรือเยื่อบุอ่อนต่าง

หน้าฝนระวังโรคฉี่หนู ในระยะเวลาที่ฝนกำลังตกพรำไม่เว้นแต่ละวันในระยะนี้ ทำให้ผู้ที่ไม่ค่อยดูแลรักษาตัวเองเท่าไรอาจป่วยเป็นโรคฉี่หนูได้  ซึ่งโรคฉี่หนูนี้เป็นโรคติดต่อที่เกิดจากสัตว์ประเภทสัตว์กัดแทะขนาดเล็ก เช่น หนู กะรอก และยังสามารถพบได้ในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดอื่นได้ไม่ว่าจะเป็น หมา แมว วัว ควาย ฯลฯ  ซึ่งหนูนั้นเป็นตัวการแพร่เชื้อที่สำคัญมาก  โดยเชื้อแบคทีเรียที่ทำให้เกิดโรคเลปโตสไปโรซิสหรือฉี่หนูนี้จะถูกขับออกมาจากปัสสาวะของหนู แล้วปนเปื้อนอยู่ตามแหล่งน้ำสกปรก ท่อน้ำขัง ที่เฉอะแฉะ พื้นดินแฉะ ๆ  ผู้ที่เข้าไปเดินย่ำหรือสัมผัสกับแหล่งน้ำเหล่านี้ ไม่ว่าจะเป็นชาวไรชาวสวน  ผู้ที่ทำปศุสัตว์ ผู้ที่ขุดลอกคูคลอง ผู้ทำประมง หาปลา ปู หรือเด็ก ๆ ที่เล่นน้ำ